'Kerewin': Maori verleden als basis voor pure communicatie en nieuwe start

• Keri Hulme
• 'Kerewin'
• Feministische Uitgeverij Sara, 1985
• Vertaald uit het Engels door Anneke Bok
• Oorspronkelijke titel: 'The Bone People'

De opmerkelijke roman 'Kerewin' van de Nieuw-Zeelandse schrijfster Keri Hulme is een eerbetoon aan het land en haar mensen. 'Kerewin' is echter geen roman met enkel positieve klanken. De personages zijn bezitters van oerkrachten die soms positief, maar ook vaak negatief uitpakken. Het zijn personages met een verleden, dat hun enerzijds verbindt, maar anderzijds ook van elkaar verwijdert.

Maori en oerkrachten

De oorspronkelijke titel van 'Kerewin' luidt 'The Bone People' en die titel geeft in drie woorden de essentie van het boek. De Maori kennen namelijk een traditie van het verwerken van botten en daarmee nog een directe link met de natuur en hun omgeving. Twee van de hoofdpersonages, Kerewin en Joe, zijn van Maori afkomst. Het zijn personages die zich op hun best voelen in de natuur en die zowel uiterlijk als innerlijk nog erg puur overkomen. Hun communicatie is vaak direct en scherp; onomwonden vertellen ze elkaar wat ze van elkaar vinden. Vooral Kerewin, die zo haar eigen problemen heeft, weet met woorden en acties goed duidelijk te maken wat ze vindt en wat ze wil.

Waarheid tot op het bot

In die titel, 'The Bone People' ligt nog een andere betekenis. Het verwijst naar het skelet, de essentie van ons lichaam. De kracht van deze roman ligt in de manier waarop schrijfster Keri Hulme haar personages een karakter geeft. Alle drie de hoofdpersonages hebben iets voor elkaar te verbergen. Keri Hulme ontdoet ze van iedere laag waarachter ze zich kunnen verschuilen, zodat zij eerlijk tegenover elkaar zijn en tegenover zichzelf.

Kindermishandeling gevolg van miscommunicatie

Communicatie is in 'Kerewin' één van de belangrijkste thema's. Wanneer de kleine Simon bij toeval bij Kerewin aankomt, lijkt de communicatie bijna natuurlijk. Dat is voor Simon uitzonderlijk, want hij kan niet praten. Kerewin, die zich jaren in haar toren heeft afgezonderd, wil in eerste instantie niets weten van het bijzonder intelligente kind en is afstandelijk. Simon komt echter steeds bij haar terug. Volgens zijn adoptievader Joe is het een probleemkind; hij spijbelt, steelt en lokt gevechten uit. Bovendien is er van zijn jeugd niets bekend, Simon was een schipbreukeling en heeft al sinds hij bij Joe is nachtmerries. Joe zelf stuit vaak op onbegrip bij Simon; Joe lijkt niet tot hem door te kunnen dringen en legt zijn wil daarom vaak met geweld op aan het kind. Wanneer Kerewin de kindermishandeling ontdekt, is de manier waarop ze Joe ermee confronteert bijzonder ongebruikelijk. Het is één van de prachtige voorbeelden waar auteur Keri Hulme de kracht van Kerewin, als Maori maar ook als vrouw, en de eenvoud van communicatie laat zien. Overigens is deze confrontatie nog niet het einde van de mishandeling. 

Nieuwe start door Maori kracht?

Kerewin zelf lijkt aan het einde opnieuw te zijn geboren. Haar personage is een mooie combinatie van nuchterheid, afstand, maar ook magie en betrokkenheid bij de natuur.  Wat zou er uiteindelijk voor hebben gezorgd dat zij haar problemen heeft kunnen oplossen? Is dat haar achtergrond als Maori? De vriendschap tussen haar, Joe en Simon? Haar uitzonderlijke krachten? Speelt het vrouw-zijn hierbij een rol? De lezer regeert vraagt het graag aan jullie! Al je commentaar kun je hieronder kwijt.

Dit is misschien ook leuk om te lezen:

• 'Life of Pi' (Y. Martel), leven van een Indiase schipbreukeling
• 'Dorst' (E. Gerritsen), communicatie met een autist
• 'Safe Haven' (N. Sparks), huiselijk geweld leidt tot drastische acties