Spaanse historische roman over Braziliaanse keizer: 'El imperio eres tú'

Planetadelibros.com

 Premio Planeta 2011 voor historische roman

 'El imperio eres tú' (Het keizerrijk, dat ben jij) van Javier Moro  verhaalt over het leven van  Pedro de Braganza, (1798 tot 1834). Pedro was vanaf 1822 tot 1831 keizer van Brazilië en van 1826 tot het eind van zijn leven regent van Spanje. Moro heeft uitermate goed onderzoek gedaan naar het leven van Pedro en heeft de feiten ingekaderd in een prachtige historische roman die met recht de Premio Planeta 2011 in Spanje heeft gewonnen. Het is nu wachten op de Nederlandse vertaling van deze goed gedocumenteerde  roman.

Hoe dramatisering een feit werd

"De hier vertelde gebeurtenissen hebben echt plaatsgevonden. De personages, de situaties en het historische kader zijn reeël en hun weerspiegeling het resultaat van een uitgebreid onderzoek. Ik heb scènes gedramatiseerd en dialogen opnieuw vormgegeven op basis van mijn eigen interpretatie om van binnenuit datgene te beschrijven wat geschiedkundigen van een afstand beschrijven." (1)

Dit is een noot die schrijver Javier Moro heeft toegevoegd aan het einde van 'El imperio eres tú'.
Als schrijver van een historische roman is het vaak moeilijk een balans te vinden tussen fictie en feit.Vaak is het verhaal zo sterk gedramatiseerd, dat de geschiedenis die erin wordt beschreven op een tweede plaats komt te staan en bovendien niet wordt aangezien als waarheidsgetrouw. Zo niet 'El imperio eres tú'. Dit gewichtige boek verdient bewondering. Ten eerste omdat het in meer dan 500 pagina's achttien levensjaren beschrijft uit het zeer turbulente politieke en privé leven van Pedro I, keizer van Brazilië en op latere leeftijd regent van Portugal. Ten tweede omdat het uiterst gedetailleerd ingaat op de veranderingen van het land Brazilië als kolonie van Portugal tot uiteindelijk de republiek ( dit laatste zou Pedro I zelf niet meer meemaken). Tenslotte is 'El imperio eres tú bijna een psychologische roman te noemen, Moro weet de karakters uitstekend te beschrijven en gebruikt de dramatisering om het gevoel van menselijkheid te versterken. Pedro I en zijn familie worden zo niet getoond als afstandelijke bestuurders, maar worden weergegeven als mensen van vlees en bloed met gevoelens, passies en gedachten:

"Leopoldina verloor haar geduld en zelfbeheersing die ze altijd zo onverwoestbaar had behouden. Op een avond, gezeten aan haar secretaire, schreef ze een brief aan Pedro waarvan ze had gedacht dat ze die nooit zou kunnen schrijven: ‹‹ Mijnheer heeft een maand niet thuis geslapen. Ik zou willen dat mijnheer één van de twee koos, óf de markies van Santos óf mij, en zo niet, dat hij mij de toestemming geeft om terug te keren naar mijn vader in Duitsland.›› Ze tekende niet met ‹‹ Keizerin van Brazilië››, zoals gewoonlijk, maar met ‹‹María Leopoldina de Austria››, om afstand te nemen en hem aan haar offer van zoveel jaren in Brazilië te herinneren. Maar de keizer verwaardigde zich niet om haar te antwoorden, en deze onverschilligheid maakte haar zwak en depressief. Ze ging haar derde maand van zwangerschap in en de misselijkheid, de duizeligheid en de warmte droegen bij aan de overtuiging dat ze deze keer ja, zeer zeker, doodging voor de liefde van Pedro. Twee dagen later kwam ze er via haar vertrouwde dienstmeisjes dat haar man, na het lezen van de brief , tegen Domitila had gezegd dat het hem niets uitmaakte als hij het keizerrijk zou verliezen zolang hij het object van zijn verlangen kon bewaren."(2)

Hoofdpersoon naast de keizer

Al is 'El imperio eres tú' een roman over een historisch personage waarbij de gebeurtenissen in lijn liggen met de verwachtingen. De nodige veldslag, machtsstrijd, affaire- zowel politiek als privé- en problematiek rondom de troonopvolger passeren de revue. Desondanks deelt Pedro I zijn rol als hoofdpersoon met zijn vrouw Leopoldina. Haar gedachte- en gevoelswereld worden door de schrijver zo gedetailleerd uitgewerkt dat ze, wanneer ze van het toneel verdwijnt, niet alleen een onuitwisbare indruk achterlaat, maar dat blijkt dat zij een krachtige stempel heeft gedrukt op de sfeer in het verhaal én op het leven van Pedro I. Op het moment dat zij verdwijnt, valt het doek voor Pedro I en zijn keizerrijk. Pedro I, die zich nog strijdlustig verzet  "als een Don Quichot tegen de windmolens", komt op dramatische wijze aan zijn einde ( zoals het een dolende ridder/ keizer in een historische roman betaamt).

Meer weten over Javier Moro?

'El imperio eres tú of andere romans van deze auteur direct bestellen bij Bol.com?

Dit is misschien ook leuk om te lezen:

• interviewverslag Hilary Mantel bij Borderkitchen over haar nieuwe historische roman

1. Javier Moro, 'El imperio eres tú'. Planeta, Barcelona:2012 (5a ed), blz 548. Vrije vertaling van "Los acontecimientos aquí narrados han existido realmente. Los personajes, las situaciones y el marco histórico son reales, y su reflejo fruto de una investigación exhaustiva. He dramatizado escenas y recreado diálogos sobre la base de mi propia interpretación para contar desde dentro lo que los historiadores han contado desde fuera."

2. Javier Moro, 'El imperio eres tú'. Planeta, Barcelona:2012 (5a ed), blz. 380. Vrije vertaling van: "Leopoldina perdió la paciencia y el control sobre sí misma que tan férreamente había mantenido siempre. Una noche, sentada en su secreter, escribió a Pedro la carta que pensó que nunca podría escribir: ‹‹Hace un mes que el señor no duerme en casa. Desearía que el señor escogiese a una de las dos, o la marquesa de Santos o a mí, o si no que me diese licencia para retirarme junto a mi padre a Alemania.›› No la firmó ‹‹Emperatriz de Brasil››, como de costumbre, sino ‹‹María Leopoldina de Austria››, para poner distancia y recordarle su sacrificio de tantos años en Brasil. Pero el emperador no se dignó responderla, y esa indiferencia la mantuvo postrada y abatida. Iba por el tercer mes de embarazo, y a las náuseas, los mareos y el calor se añadía el convencimiento de que ya sí, definitivamente, estaba muerta para el amor de Pedro. Dos días más tarde supo a través de sus criadas de confianza que su marido, después de leer la carta, había dicho a Domitila que se le daba igual perder el imperio siempre y cuando conservase el objeto de sus deseos."