'De regels van het spel'; rijke Argentijnen vermoord om smerig verleden

 Awbruna.nl

 Geen eenzame gauchos die te paard over droge, eindeloos uitgestrekte pampa's rijden om zo nu en dan hun lasso naar een stuk vee te werpen om het 's avonds in grote lappen te grillen op een houtskoolvuur, geen verliefden die passievol tango's dansen in de bars en cafés of gewoon buiten op het plein. Wat je overhoudt als je al deze dromerig romantische elementen wegdenkt, is het moderne Argentinië dat de Argentijnse auteur Claudia Pineiro beschrijft in 'Betibú', dat in het Nederlands de prachtig veelzeggende titel 'De regels van het Spel' heeft meegekregen. Een bestseller met de smaak van Argentinië over een moord die overal ter wereld gepleegd had kunnen worden. 

 Argentijns hol van de leeuw is bewaakt

'Betibú' of 'De regels van het spel'*, zoals de Nederlandse titel luidt, ademt Argentinië. Althans, de Spaanse versie. Nu er voorpublicaties zijn,  kan je altijd even spieken welke versie nu beter is; de Nederlandse of toch de Spaanse. Uiteindelijk is er van vergelijken nauwelijks sprake, want de twee Nederlandse hoofdstukken die beschikbaar zijn gesteld, geven in dit geval gewoon geen goed beeld van het verloop en de opbouw van de thriller van de Argentijnse auteur Claudia Piñeiro. 

Wat maakt 'De regels van het spel' een typisch Argentijns boek?

Het zijn de Argentijnse woorden en uitdrukkingen en de sfeertekening die je binnen no time op het streng bewaakte complex doen wanen waar de ooit gevierde schrijfster Nurit Iscar, de hoofdpersoon van dit boek, zich installeert na de dood van een van de gemeenschapsleden. Haar ex, hoofdredacteur van de Argentijnse krant 'El Tribuno' en dezelfde die haar vanwege haar uiterlijk de koosnaam "Betibú", oftewel "Betty Boop" heeft meegegeven, heeft haar gevraagd of zij daar ter plekke iedere dag een "non-fictie" verslag kan schrijven van de gemeenschap en haar bedenkingen rondom de zaak. Nurit, wiens laatste boek een totale misser was en voor wie ze haar ex nog steeds deels verantwoordelijk houdt, ziet in eerste instantie niets in de opdracht. Toch besluit ze het er op te wagen, om zo weer de moed bij elkaar te sprokkelen om aan een nieuwe roman te beginnen.

De te verwachte dood

Geholpen door Brena, de vedette van "El Tribuno" en oud redacteur van de sectie politieberichten en het groentje de nu zijn plaats bij politieberichten heeft ingenomen gaat Nurit op onderzoek uit. Volgens de politie wijst alles erop dat de rijke Argentijn zelfmoord heeft gepleegd, maar de drie hebben zo hun bedenkingen. Al snel komen ze er achter dat ook oude vrienden van de dode man binnen korte tijd om het leven zijn gekomen "zoals men verwacht had dat ze dood zouden gaan", wat voor het trio des te meer reden is te geloven dat er meer aan de hand is dan een serie van toevallige doden.

Sluipende misdaad in wereld van de rijken 

"De regels van het spel" is niet zomaar een thriller, je zou kunnen zeggen dat de misdaad er als het ware insluipt. Op de achtergrond is er een dreiging, een spanning die er haast niet lijkt te zijn tot het moment dat deze opeens op zo'n overduidelijke manier aanwezig is dat je toch even de deuren gaat nalopen om je ervan te verzekeren dat ze goed op slot zitten. Die dreiging laat Piñeiro steeds weer even voelen, maar tussen de bedrijven door.

Want, de luchtige manier waarop Piñeiro verhaalt over de moderne technologie die het groentje inzet om achter informatie te komen, terwijl de oude Brena maar blijft brommen " je moet de straat op, daar vind je informatie, daar vind je wat je zoekt" en  de manier waarop zij langzaam maar zeker het beeld steeds duidelijker maakt van de wereld van de rijke Argentijnen vol bureaucratie en nodeloze regels, die zoveel gemeen heeft van rijken over de hele wereld, doen soms even je aandacht afdwalen van de ware misdaad. Het spel dat zij zo speelt met haar lezers is daarom bijna kwalijk te noemen, juist omdat er zoveel spanning wordt opgebouwd naar die climaxen toe.

Argentijnse Sex and the City

Heerlijk zijn die fragmenten waarop Piñeiro Nurit beschrijft als een twijfelende, onzekere vrouw die niet die sterke en dappere detective is die je verwacht. Ze komt samen met haar vriendinnen om te praten over de actualiteiten, maar ook over typische vrouwendingen; over die ex van haar die haar opnieuw probeert te versieren met goedkope onliners, terwijl hij nog steeds niet van zijn vrouw gescheiden is, over de mislukking van haar laatste boek én over de geschiedenis van Betty Boop en hoe het karakter van dit stripfiguur overeenkomt met dat van Nurit. Of de grappige gedachtegang van Brena over de achteruitgang van "El Tribuno" of de reden waarom hij een hond wil kopen.  Ben je van plan 'De regels van het spel' te lezen? Laat je dan leiden door Claudia Piñeiro, door 'Corriere della Sera' de Hitchcock van Buenos Aires genoemd.

Meer weten over Claudia Piñeiro?
'De regels van het spel' direct bestellen bij Bol.com?

Dit is misschien ook leuk om te lezen:

• Recensie 'Als ik mijn ogen sluit' ( E. Silvestre), over een moord in het Brazilië van de jaren zestig.
• Recensie 'Delicatesse'( D. Foenkinos), romantische fictie met minder zoetsappigheid dan je verwacht
• Recensie 'De duivel van Vico' ( T. Vogels), dreiging in een duivelsuitdrijving

* C. Piñeiro, 'Betibú'. Madrid: Alfaguara, 2011. Nederlandse titel:  'De regels van het spel', vertaald uit het Spaans door  Mia Buursma & Ans van Kersbergen